Główny liberecki plac był wielokrotnie świadkiem znaczących wydarzeń historycznych, jak to bywa na każdym głównym placu. To była i jest ich najważniejsza scena. Być może najbardziej dramatycznym momentem wielkiej historii, był początek okupacji przez wojska Układu Warszawskiego 21 sierpnia 1968 r…
Czeska biesiada jest dziś zwyczajnym domem, stojącym tuż u ruchliwego centrum Liberca, domem który dawno stracił swoje historyczne znacznie. W czasach zakładania stowarzyszenia, Czeska biesiada była „czeską wyspą w morzu niemieckości”. W roku 1910 Czechów było tylko 7%, po roku 1918, ich liczba w…
Sudeccy Niemcy należeli i należą do Liberca dlatego, że wielu z nich utrzymało swój związek z miastem a nawet do niego powrócili. Isa Engelmann urodziła się w Indiach, przed wojną, gdzie jej ojciec był przedstawicielem zakładów chemicznych, ale dzieciństwo spędziła w Libercu. Po wybuchu wojny jej…
Budowa Łaźni niedawno zbudziła się z głębokiego snu, od roku 1945 znajdziecie w niej galerię. Swego czasu nie chodziło jedynie o wyjątkowość estetyczną budynku, ale również o jego funkcjonalność – kryty basen na początku XX wieku nie należał do zwyczajnej infrastruktury. Był on wyrazem bogactwa i…
Liberecki wydawca, Roman Karpaš wspomina o placu zabaw swojego dzieciństwa w przestrzeni obecnego Sokolovského placu. Opisuje przechodzenie do tajemniczych Valdštejnských domków w Větrné uliczce. Kompleks najstarszych zachowanych budynków w Libercu był częściowo zniszczony przez zaniedbanie tej c…
Autor wielkiej księgi o Libercu, w swojej opowieści mówi bardzo dobitnie: „Liberec nigdy nie będzie piękny”. Jakby w swoich genach miał zapisany brak szacunku dla pamiątek i do tego co tutaj już jest. Nowe budynki zwykle nie niosą ze sobą dopełnienia całości, ale wręcz przeciwnie, często przynosz…
Kształt skrzyżowania i nienaturalność rozległej, pustej przestrzeni w środku miasta, sugeruje że stało tutaj kiedyś coś wielkiego. Właśnie tutaj, na prawo od Harcovského potoku, Johann Liebieg założył, w pierwszej połowie XIX wieku sławną fabrykę włókienniczą, która miała gigantyczny udział w tym…
Liberecka biblioteka jest, tylko z pozoru, zwyczajnym budynkiem dla ludzi. W rzeczywistości stoicie przed wielowarstwowym dziełem sztuki. Ma ona wielu autorów, ale główną sprawczynią i duchową przywódczynią całego twórczego procesu jest Věra Vohlídalová. Wyjątkowo szczęśliwym zbiegiem okolicznośc…
Koniec niemieckiego Liberca nastąpił szybko. Wiele tysięcy Niemców musiało opuścić miasto w ciągu kilku godzin w ramach tzw. spontanicznego wygnania w maju i czerwcu 1945 roku. Ich podróż, najczęściej, prowadziła przez liberecką stację kolejową, a potem pociągiem do Żytawy, najbliższego niemiecki…
Przyszedł do Liberca jako dziecko natychmiast po zakończeniu II wojny światowej. Opisuje entuzjastyczne i bardzo „zwariowane” czasy zasiedlania niegdyś bogatego miasta. Mieszanka śmiałych entuzjastów, złodziejaszków i rabusiów utworzyła podstawę społeczeństwa nowej metropolii północy. Wtedy powst…
Spacer wzdłuż głównej, społecznej osi Liberca przypomina wartości, które określały Reichenberg przed II wojną światową. Górskimi potokami przypłynęła rewolucja przemysłowa, która uczyniła Reichenberg bajecznie bogatym. Przejdźcie się aleją Masarykovą wypełnioną przepięknymi willami w ogrodach i kolorowym Liebegovým miasteczkiem. Powojenni nowi mieszkańcy Liberca przyjęli niemieckie dziedzictwo, najpierw w nieco zdobywczym duchu. Stopniowo zaczynają pytać się o historię tych wspaniałych dzielnic, zrozumieć, w jaki sposób wyrosła społeczność, która mogła zbudować takie miasto. Gdy otwarcie posłuchamy starego Reichenbergu, stajemy się godnymi właścicielami libereckich pamiątek, znajdujemy odwagę aby nawiązać do obcej, a teraz również naszej przeszłości.